فرایند انتقال فناوری و تجاری سازی
انتقال فناوری
تعاریف زیادی از انتقال فناوری وجود دارد. به عنوان مثال "انتقال فناوری فرایند انتقال یافته های علمی از یک سازمان به سازمان دیگر به منظور توسعه و تجاری سازی بیشتر است." این فرایند به طور معمول شامل موارد زیر است:
- شناسایی فناوری های جدید.
- حفاظت از فناوری ها از طریق ثبت اختراع و حق چاپ.
- تشکیل استراتژی های توسعه و تجاری سازی مانند بازاریابی و صدور مجوز به شرکت های بخش خصوصی موجود یا ایجاد شرکت های نوپا بر اساس فناوری.
انتقال فناوری معمولاً اولین قدم در تجاری سازی فناوری است. این همچنین نشان می دهد که اگر از یک فناوری واقعاً استفاده نشود ، با موفقیت منتقل نشده است و در نهایت منافع عمومی را ارائه نخواهد داد. "فناوری" ممکن است اختراع ، نمونه اولیه ، دستگاه تمام شده یا دانش فنی باشد.
شرایط سیاستی لازم برای انتقال فناوری عبارتند از:
- بودجه تحقیقاتی پایدار برای ایجاد خط تولیدی از ایده های عالی.
- حصول اطمینان از اینکه از حقوق مالکیت معنوی (IPR) محافظت می شود.
- تشویق سیاست هایی که باعث جذب سرمایه سرمایه گذاری می شوند.
- حمایت از بودجه عمومی از طریق کمک های بلاعوض و سایر طرح های انتقالی.
مطالعات نشان می دهد که عمده پیشرفت فناوری در کشورهای در حال توسعه ، جذب و تطبیق فناوری های موجود ، اما جدید در کشور یا جدید در شرکت بوده است ، نه اختراع فناوری های جدید در جهان. (بانک جهانی 2008). توصیه ای که به اکثر کشورها و بخشهای در حال توسعه ارائه می شود این است که تحقیق و توسعه باید بر پذیرش و تطبیق فناوریهای موجود تمرکز کند ، نه بر تلاش برای گسترش مرزهای فناوری جهانی. گذار از چنین انتشار فناوری به تجاری سازی فناوری یا در واقع ارتباط تجاری سازی فناوری برای کشورهای در حال توسعه کمتر درک شده است.
تجاری سازی فناوری
یک تعریف رایج از تجاری سازی فناوری در واقع بردن یک ایده به بازار و ایجاد ارزش مالی است - معمولاً از طریق صدور مجوز استفاده ، توسعه محصول یا خدمات جدید یا ایجاد یک تجارت جدید. محصولات یا خدمات ایجاد شده از طریق تجاری سازی ممکن است "جدید برای جهان" یا "جدید برای منطقه یا کشور" باشد.
تجاری سازی فناوری لزوماً به انتقال یک فناوری تمام شده خاص به بازار اشاره نمی کند ، بلکه بیشتر به مراحل اولیه مربوط می شود. این تفاوت مهمی است. در بسیاری از مواقع سعی می شود یک فناوری تمام شده که به سادگی هیچ نیاز بازار را برآورده نمی کند ، یا قادر به ایجاد بازار جدید نیست ، یا محصولات رقیب با حضور در بازار مشخص دارد ، تجاری سازی (بازار) شود. همچنین ، ممکن است یک شرکت مشتری به فناوری تمام شده علاقه ای نداشته باشد زیرا در چرخه توسعه محصول آنها نمی گنجد ، اما ممکن است به دانش ، مالکیت فکری یا تخصص مرتبط با این فناوری اهمیت دهد.
نوآوری یا روشی جدید و بهتر برای انجام کاری که منجر به تغییرات مثبت می شود ، ممکن است به تغییرات فزاینده یا اساسی در تفکر ، تصمیم گیری یا نحوه انجام تجارت و تولید محصولات در یک سازمان اشاره داشته باشد و در قلب تجاری سازی فناوری معمولاً بین نوآوری و اختراع تمایز قائل می شوند - اختراع اولین تلاش برای تبدیل ایده به عمل است.
تطبیق فناوری فرایند وارد کردن یک فناوری تمام شده و تغییر آن متناسب با محیط کاربران یا تطبیق آن برای استفاده جدید است. تحقیقات ، همانطور که معمولاً در دانشگاه یا موسسه تحقیقاتی انجام می شود ، ممکن است ایده هایی را ایجاد کند که می تواند تجاری شود. تحقیق و توسعه که معمولاً در یک شرکت انجام می شود ، ممکن است ایده هایی برای محصولات و خدمات جدید ایجاد کند.
فرایندهای معمولی
فرآیند بهره برداری تجاری از تحقیقات ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- صدور مجوز IP و توافق نامه تبادل IP .
- ایجاد مشارکت بین دانشگاه ها و موسسات تحقیقاتی با صنعت برای به اشتراک گذاشتن خطرات و مزایای ورود فناوری های جدید به بازار.
- ایجاد شرکت های جداگانه. (spin off)
- آزمایشگاه های اشتراکی.
- موافقت نامه های تحقیق و توسعه مشارکتی. (یا شامل بودجه صنعت برای تحقیقات در دانشگاه ها یا موسسات تحقیقاتی یا موافقت نامه هایی است که در آن هر یک از طرفین بدون هیچ گونه مبادله مالی تحقیقات خود را جمع آوری می کنند.)
بسیاری از کشورها قوانینی برای ارائه انگیزه های بیشتر برای بهره برداری تحقیقاتی دارند. علاوه بر مقررات رسمی ، کانالهای غیررسمی انتقال فناوری و تجاری سازی شامل تبادل کارکنان بین موسسات تحقیقاتی و صنعت ، روابط شخصی بین محققان دانشگاهی و صنعتی و شبکه ها می باشد. این کانال ها از طریق موارد زیر فعال می شوند:
- همکاری تحقیق و توسعه بین موسسات علمی و صنعت
- صدور مجوز و فروش IP توسط دانشگاه ها و PRI ها
- ایجاد شرکت Spin-off
- خدمات مشاوره و ترویج
- خدمات محلی و حمایت های اسپانسری
فرآیند تجاری سازی ممکن است با ایده یا مفهومی برای محصول ، خدمات یا فرآیند جدید ، همانطور که در بالا ذکر شد ، آغاز شود. ایده ها ممکن است از دانشگاه ها ، مشاغل یا مخترعان جداگانه ناشی شوند. تعداد کمی از این ایده ها از طریق فرایند تجاری سازی معمولاً طولانی و چند مرحله ای به مرحله بازار می رسند. این فرایند مراحل زیادی دارد از جمله:
- انجام "هوش بازار" “market intelligence” برای جستجوی محصولات رقیب یا رقبای احتمالی و تلاش برای بررسی اینکه آیا محصول حاصله تقاضای شناخته شده بازار را برآورده می کند یا ممکن است بازار جدیدی ایجاد کند.
- انجام مطالعه امکان سنجی و یا توسعه نمونه اولیه برای تعیین اینکه آیا محصول نهایی پیشنهادی احتمالاً کار می کند و یا با هدف نمایش برای کاربران و سرمایه گذاران بالقوه.
- شناسایی و تصمیم گیری درباره اینکه چگونه از مالکیت معنوی مرتبط (IP) محافظت شود - که ممکن است هزینه های قابل توجهی را شامل شود.
- جستجوی منابع مالی و تخصص برای هر مرحله از فرآیند تجاری سازی ، صدور مجوز ، فروش یا ایجاد مشاغل جدید (یک شرکت "spinoff").
- مذاکره با کاربران و مشتریان بالقوه.
مدلهای خطی و غیر خطی
"انتقال فناوری به طور طبیعی و خطی از تحقیقات و کشف راه حل های علمی تکامل نمی یابد. بلکه این فرایند اغلب با "انگیزه های نامطلوب اقتصادی و عرضه ناکافی خدمات مکمل برای تبدیل ایده های جدید به نوآوری های تکنولوژیکی و اقتصادی مقرون به صرفه،" روبرو است.
تجاری سازی فناوری یک فرایند چند مرحله ای است که شامل ذینفعان مختلف می شود: محققان ، دانشکده ها ، سازمانهای هماهنگ/مدیریت ، واسطه های انتقال فناوری خصوصی/دولتی و دریافت کنندگان (شرکتها یا موسسات بخش دولتی).
پنج مرحله اساسی از فرآیند تجاری سازی فناوری وجود دارد.این فرآیند لزوماً خطی نیست ، زیرا پیوندهای صنعت و علم می توانند از ابتدا وجود داشته باشند و ممکن است تعاملات علم و شرکت در هر مرحله ، از زمان تصور تا توسعه بوجود آید.
سابق بر این، انتقال و تجاری سازی یک پیشرفت خطی تلقی می شد. از افشای اختراع ، تحقیق و توسعه اضافی ، توسعه محصول یا فرآیند جدید، که بخش های بازاریابی شرکت ها مسئول فروش آن بودند.
در حال حاضر درک شده است که این فرآیند به شدت غیر خطی است. حلقه های بازخورد در سراسر پیشرفت ایده ها به بازارها وجود دارد. امکان سنجی فنی و بازار و پتانسیل تجاری باید از طریق اثبات مفاهیم و اثبات امکان سنجی بازار و مراحل اولیه توسعه که هر کدام بازخوردی از هوش بازار و مشتریان بالقوه دارد ، نشان داده شود.
